Frank Schuttert: “Jos bleef maar zeggen dat hij geen plek voor me had”

Frank Schuttert won dit jaar zijn tweede Nederlandse springtitel bij de senioren. Zijn grote doorbraak in de springsport was in 2013. In dat jaar won hij met Winchester HS de Grote Prijs van Amsterdam, werd hij Europees kampioen bij de Young riders en werd hij uitgeroepen tot Talent van het Jaar. Eind 2012 maakte Frank de keuze om vol voor de paardensport te gaan en een paar maanden later kon hij na enig aandringen aan de slag bij Jos Lansink.

Voorgenomen plan
Wat zijn Franks ervaringen met de autosport? “Ik hou wel van karten af en toe, maar echte autosport heb ik zelf nog nooit gedaan. Hier in Zandvoort was ik nog niet eerder geweest, wel eens in Assen. Naast paardensport hou ik van het kijken naar andere sporten, vooral voetbal en Formule 1, helemaal nu Max Verstappen het zo goed doet.”
Herkent Frank parallellen tussen de paardensport en autosport naar aanleiding van het verhaal van Allard Kalff? “Mijn eigen routine verschilt erg per paard, maar ik probeer mij inderdaad altijd strak aan mijn voorgenomen plan te houden. Ik maak altijd een vervooruitkijkend plan en ik blijf daarin geloven. Vaak pakt het goed uit, en af en toe ook wat minder.” Allard Kalff vult aan: “Als je voorbereiding goed is, dan is de wedstrijd het probleem niet. Als alles klopt, hoef je ook niet zenuwachtig te zijn, want het maximale resultaat is het logische gevolg van alles wat je daarvoor hebt gedaan.” Dat beaamt Frank: “Als er toch iets misgaat, kijk ik altijd wat voor een effect dit heeft op de toekomst. Maar ik probeer op het moment zelf nooit af te wijken van het voorgenomen plan.”



Telefoongesprek
Hoe kijkt Frank terug op zijn grote doorbraak in 2013? “Ik heb voor die tijd ook veel pech gehad. Mijn broer Hendrik-Jan heeft mij in die tijd erg gemotiveerd. Hij deed het heel goed in de springsport en dat inspireerde mij. Tot die tijd zat ik nog op school en ik zag mezelf helemaal niet de hele dag op een paard zitten. Toen heb ik de keuze gemaakt om te stoppen met school en naar Jos Lansink te gaan. Ik kreeg van mijn vader het telefoonnummer van Jos. Jos bleef maar zeggen dat hij geen plek had voor mij. Hij zou mij terugbellen, maar ik hoorde maar niets. Omdat ik mijn school toen al helemaal achter mij had gelaten, werd ik een beetje zenuwachtig. In december had ik dat telefoongesprek en uiteindelijk had ik het voor elkaar: na februari mocht ik dan naar Jos toe komen in België. Ik won in januari de Grote Prijs van Amsterdam. Jos Lansink was daarbij en door deze overwinning mocht ik opeens heel andere en grotere wedstrijden rijden. Toen liep het allemaal wat anders. Alles ging toen goed, met Winchester had ik geen enkele tegenslag en ik werd ook nog Europees kampioen bij de Young riders.”

Rigoureuze stap
Hoe vonden de ouders van Frank zijn rigoureuze stap? “Ik krijg heel veel support van mijn ouders. Ze hadden het niet verwacht. We hebben thuis een mooi bedrijf, dus ik heb wel wat zekerheid als ooit iets mis zou gaan. Tot de dag van vandaag heb ik nog niet van ze gehoord dat ik terug naar huis moet komen, al ben ik altijd welkom. Ik wil hier nu eerst vol voor gaan. Ik weet wat ik aan Jos heb en andersom ook. En als het er ooit op aankomt, weet ik zeker dat ik samen met mijn broer ontzettend goed kan samenwerken in het bedrijf thuis in Ommen.”

De periode van Frank in het KNHS Talententeam was kort, maar hij werd direct verkozen tot Talent van 2013. Hoe kijkt hij terug op deze periode? “Het was zeker erg leerzaam. Mijn broer had voor mij in het talententeam gezeten, dus ik wist een beetje wat ik kon verwachten. Vooral de mediatraining vond ik erg leerzaam.”

Eerste WK
Sinds zijn grote doorbraak in 2013 heeft Frank heel wat mooie momenten beleefd als professioneel springruiter. In 2014 mocht Frank als reserve mee naar het WK in Caen, zijn eerste internationale kampioenschap bij de senioren. “Dat was een heel mooie ervaring. We hebben daar goud gewonnen. Ik was meereizende reserve. Ik trok op met alle grote namen: Jeroen Dubbeldam, Maikel van der Vleuten, Jur Vrieling, Gerco Schröder en Rob Ehrens. Dat was heel bijzonder. Zij stonden er heel rustig in en je merkte totaal geen spanning. Ik werd echt opgenomen in het team. Ik kende de ruiters wel van het seizoen, dus ze waren niet helemaal nieuw voor me.”

Nederlands kampioen
In 2016 werd Frank met Go Easy de Muze voor het eerst Nederlands kampioen bij de senioren. “Ik heb geluk gehad dat ik heel veel goede paarden kon rijden bij Jos. Het NK was echt een doel. Je rijdt een Nederlands kampioenschap omdat dit een belangrijk meetmoment is voor andere kampioenschappen. Als het NK goed gaat, kan het veel vertrouwen geven voor de volgende keren.” Hoe heeft Jos bijgedragen aan dit succes?” Jos Lansink is echt mijn leermeester. Ik heb veel van hem geleerd. Hij is heel rustig, altijd goed voorbereid. Iedereen heeft respect voor hem. We overleggen veel en ik zeg echt niet altijd ‘ja en amen’. Soms proberen we eens wat anders. We hebben zo veel vertrouwen in elkaar dat we dat wel aandurven.”

Wat is het effect op je sociale leven, dat je zoveel bezig met de paardensport? “België is een heel drukke regio qua paardensport, met veel stallen. Ik kende al veel mensen daar. Ik heb mijn leven er opgebouwd en heb het er erg naar mijn zin. Ik reis ook veel. Van de 52 weken ben ik er 45 weg, maar dat vind ik niet erg.” Allard Kalff herkent dit van zijn periode als coureur: “Je reist met teams heel Europa door. Je hebt allemaal hetzelfde doel en je vindt dat allemaal het leukste van de wereld. Dat maakt het makkelijker. Ik hoefde er niets voor op te geven, want ik miste eigenlijk niks.” Dat geldt ook voor Frank: “Dat herken ik. Maar als ik een keer thuis ben in Ommen, dan spreek ik vaak af met mijn vrienden. Even mijn gedachten ergens anders dan bij de paarden.”

Nieuwe ervaringen
In 2018 werd Frank voor de tweede keer Nederlands kampioen, ditmaal met Beautiful Red. “In februari ben ik drie weken naar Spanje geweest met dit paard. Ik wilde haar een kans geven en ervaring laten opdoen. Uiteindelijk won ik in Mierlo.” Later dit jaar werd Frank met Chianti’s  Champion geselecteerd voor het WK in Tryon. “Ik rijd heel graag in teamverband. Dat vond ik bij voetbal ook erg leuk, samen iets bereiken. Dat is het mooiste dat er is.

Soms doet een in het team het niet zo goed, maar kun je alsnog bovenaan staan. We hadden allemaal een goed seizoen achter de rug en we hadden veel meer verwacht van Tryon. Het mocht helaas niet zo zijn. Gelukkig hebben we wel een olympisch ticket voor Tokyo 2020 gehaald, dus we mogen het dan nog eens proberen.”

Vlak na Tryon reisde Frank alweer naar de finale van de FEI Nations Cup in Barcelona. Daar werd het team vijfde en won hij met zijn tweede paard Claus Dieter de bijrubriek. “Ik verwacht wel wat van dat paard. Hij doet het goed. Ik heb hem afgelopen week mee gehad naar Opglabbeek en daar wonnen we een 150m-rubriek. We moeten eens kijken wat er komende tijd nog meer in zit.”

Van welke momenten heeft Frank de afgelopen jaren het meest geleerd? “Soms zit alles tegen. Dan kun je weer opnieuw beginnen. Op deze momenten denk ik wel eens, ik kan op zoek gaan naar iets anders, maar dat zal niks verhelpen. Op slechte momenten moet je gewoon doorgaan. Het gaat vanzelf weer een keer beter.”

Welke tip wil Frank de talenten nog meegeven? “Je moet overal vol voor gaan. Het is goed om soms eens ergens anders te kijken. Je moet niet proberen iemand te kopiëren, maar je kunt wel veel leren van anderen.”

Kijk hier voor meer informatie over het KNHS Talentenplan: www.knhs.nl/talentenplan

Bron: KNHS, overname tekst- en beeldmateriaal niet toegestaan

Foto’s: Chelsey Lievestro en Arnd Bronkhorst