Nicole den Dulk: ‘Wedstrijden betekenen uitdaging, motivatie en jezelf beter maken’

Hoe kijk je terug op dit wedstrijdjaar, Nicole?

Nicole: ‘Ik ben heel tevreden. Ik had wat wisseling in training en ben uiteindelijk bij Joyce Lenaerts terechtgekomen. Dat was vrij laat in het seizoen maar het gaat heel goed. Mijn doel was kwalificatie voor het EK in Rotterdam. Dat ik daar dan met drie medailles vandaan kwam, was helemaal super! Historisch ook, want we hebben in de para dressuur nog niet eerder teamgoud op een EK behaald. Ik ben ook blij dat dit de eerste winter is dat ik niet hoef te worden geopereerd. De huid op mijn billen is gevoelig door mijn dwarslaesie en de rolstoel. In de aanloop naar Rio is daar een wondje ontstaan, dat ik natuurlijk niet voel. Daar moest ik steeds aan worden geholpen, anders kan ik botvliesontsteking oplopen en dat is risicovol. De afgelopen jaren lag ik er daardoor in de winter drie maanden uit en kon ik eigenlijk niets. Dat is mentaal heel pittig, want dan is mijn wereld zo klein. Het gaat nu gelukkig heel goed en ik kan gewoon trainen en fitnessen.’

De teamkwalificatie voor Tokio 2020 is binnen. Hoe ziet jouw weg daarnaartoe eruit?

‘We zijn aan het kijken welke wedstrijden ik volgend jaar precies rijd. Van de KNHS horen we nog welke selectiewedstrijden er zijn. We weten al dat het NK Para Dressuur eind mei en de internationale wedstrijd in De Peelbergen in juni tellen. We stippelen dit echt goed uit, want ik wil Wally niet overbelasten. Ik ga daarom niet naar Doha in Qatar, waar we het vorig jaar goed deden. Dat vind ik voor het komend seizoen te veel. We rijden ook wat reguliere wedstrijden om het wedstrijdritme vast te houden. Op het NK wil ik pieken.’

Wat vind je zo gaaf aan wedstrijden rijden?

‘Ik ben competitief ingesteld en haal graag het beste uit mezelf. Ik rijd ook reguliere wedstrijden in de L2 en we zijn net gepromoveerd. Ik ben echt een trainingsbeest, heb ik ontdekt. Ik wil eruit halen wat erin zit en daag mezelf graag uit. Op een wedstrijd kun je kijken hoe je ervoor staat en of er allemaal uit komt wat je aan het trainen bent. Thuis als je alleen rijdt, krijg je die informatie niet. En die spanning van tevoren en dat opgewonden gevoel, dat drijft me wel. Wedstrijden betekenen uitdaging en motivatie en jezelf beter maken. Het is mentaal en fysiek ook zwaarder en dat geeft kriebels. Die vind ik heel leuk! De buitenlandse contacten op internationale wedstrijden zijn ook super. Op sommige momenten vind ik wedstrijden rijden niet leuk. De beoordeling of de classificatie begrijp ik soms niet. Ik train heel hard en doe alles voor mijn sport. Dan rijd ik wel eens tegen iemand die aanzienlijk meer kan dan ik. Dat vind ik lastig. Niet dat ik niet van zo iemand kan winnen, maar het steekt soms. Naar die indeling mag nog wel eens worden gekeken. Ik kan ook te zenuwachtig zijn. In de loop van de tijd is dat beter geworden. Daar heb ik aan gewerkt met een mental coach die me leerde om meer bij mezelf te blijven.’

Hoe begon het voor jou?

‘Ik weet nog goed dat ik een oefenwedstrijd had gereden in Uden. Dat was de eerste keer als para ruiter. Ik had een paard geleend dat bij Chris Haazen op stal stond. Wedstrijden rijden hoefde eigenlijk niet voor mij, maar Chris stimuleerde me om het een keer te proberen. Ook al was het een oefenwedstrijd, ik had er meteen een goed gevoel bij. Ik dacht, ja, leuk! Daarna volgde vrij snel mijn eerste para wedstrijd. Het competitiegevoel kwam terug. En m’n paard vlechten, een mooie jas aan. Dat vond ik heel leuk en had ik stiekem toch wel gemist. Het ging ook goed! Dat hielp me. Het was een test voor mij. Ik was benieuwd hoe het zou gaan en of ik alleen kon rijden. Als het niet was gelukt, had ik me gericht op recreatief rijden. Ik ben snel daarna gaan kijken naar een eigen paard. Ik voelde zo’n drive om me verder te ontwikkelen.’

Wat zou je nu anders doen?

‘Ik heb eigenlijk nergens spijt van. Je moet afscheid nemen van paarden en trainers en dat is moeilijk, want je bouwt een band op. Maar je doet het ergens voor en je wilt ergens komen. Dat houd ik dan voor ogen. Je leert van iedere trainer en van iedere situatie. Ook als je op het onjuiste pad zit, is dat een les. En soms lopen dingen anders dan je had gewild of gepland. Ik heb ook echt wel maanden gehad dat ik het niet zag zitten. Toch ging ik verder. Ik vond nieuwe motivatie en ging door. De pieken maken dat je toch doorgaat. Dat typeert me ook wel, na het ongeluk, doorgaan en weer motivatie vinden.’

Wat is je gaafste herinnering?

‘Nog steeds de Wereldruiterspelen in Caen in 2014! Ik had Wally nog maar twee maanden en we bleken een supermatch. We gingen voor de top tien en wonnen twee keer brons. Daar stond ik op het podium met mijn twee voorbeelden Lee Pearson en Pepo Puch. Ik dacht echt, wow! Vanaf hier gaan we alleen maar vooruit! Dat motiveerde me enorm en gaf me de moed en het doorzettingsvermogen naar de toekomst toe. Een kippenvelmoment.’

Nicole: ‘Caen 2014 gaf me de moed en het doorzettingsvermogen
naar de toekomst toe’

Welke tips heb je voor wedstrijddebutanten in het algemeen?

‘Goed voorbereid gaan is het allerbelangrijkste. Weten wat je doel is. Als je niet kunt winnen, is dat ook niet erg. Realistische doelen stellen is belangrijker. Die hoeven niet over winnen te gaan. Je moet het vooral veel doen en doorzetten. Lekker op wedstrijd gaan en ervan genieten. En het moet leuk zijn, anders zit je niet in de juiste sport. Geniet van de harmonie en de ontwikkeling samen. Zo kom je vanzelf verder.’

Wie is Nicole?

Nicole (1980) werd geboren in Tegelen. Tegenwoordig woont ze in België, net over de grens bij het Limburgse Born. Na haar studie International Business and Marketing aan de HEAO van Arnhem werkte ze in uiteenlopende banen over de hele wereld. In Engeland trainde Nicole vervolgens renpaarden. Bij een training kwamen paard en ruiter hard ten val. Nicole liep een dwarslaesie op ter hoogte van haar borst en raakte verlamd. Ze dacht op dat moment dat paardrijden niet meer voor haar was weggelegd. Na haar revalidatie pakte ze al snel het handbiken op en met succes. Ze nam deel aan diverse wereldbekerwedstrijden en won de marathon van Keulen. Toch bleef de paardensport trekken. Bij Chris Haazen, die al andere para amazones onder zijn hoede had, kwam ze weer in het zadel terecht, waarna al snel successen in de para dressuur volgden. Op dit moment traint ze bij Joyce Lenaerts. De amazone komt uit in Grade II, waarin vooral rolstoelgebruikers rijden met een zeer beperkte rompfunctie en een licht beperkte armfunctie. Nicole is met Wallace N.O.P. – alias Wally – opgenomen in het Paralympisch kader dressuur en is al enige jaren een vaste waarde in het Nederlandse team. Zo leverde ze op zowel het WK 2018 in Tryon als op het EK 2019 in Rotterdam een substantiële bijdrage aan het teamresultaat. Op dat recente EK behaalde Nicole goud met het team en tweemaal individueel brons. Mede daardoor staat Nederland op de shortlist voor de Paralympics van Tokio 2020. 
www.knhs.nl/mediaguide/mediaguide/ruiters/dulk-nicole-den/
www.facebook.com/nicole.dulk

Meer weten?

Geïnspireerd door het verhaal van Nicole? Misschien zijn wedstrijden ook iets voor jou. Deze checklist helpt je op weg!

Lees ook de andere verhalen van onze sporthelden in deze serie!

Deel 1 met Alice Naber: www.knhs.nl/nieuws/2019/alice-naber-lozeman-ik-ga-op-wedstrijd-om-te-leren/
Deel 2 met Hans Peter Minderhoud: https://www.knhs.nl/nieuws/2019/hans-peter-minderhoud-in-de-ring-merk-je-dat-je-samen-echt-een-band-opbouwt/
Deel 3 met Maikel van der Vleuten: https://www.knhs.nl/nieuws/2019/maikel-van-der-vleuten-ik-wilde-vroeger-al-in-de-top-meedraaien/
Deel 4 met Anne Meulendijks: https://www.knhs.nl/nieuws/2019/sportheld-anne-meulendijks-heerlijk-om-op-wedstrijd-mijn-paard-lekker-te-vertroetelen/
Deel 5 met Tim Lips: https://www.knhs.nl/nieuws/2019/tim-lips-zo-mooi-als-een-wedstrijd-goed-uitpakt/