Geplaatst op 29 maart 2020
We zitten momenteel aan huis gekluisterd. Maar misschien dromen we juist dan wel weg naar mooie, verre bestemmingen, voor als het straks weer kan. In de nieuwe Paard&Sport (verschijning vanaf 3 april) vertelt Pepijn van Schijndel, professioneel snowboardcoach en beginnend ruiter, over zijn magnifieke reisavontuur op een ranch, met cowboys, prairies, veedrijven en prachtige vergezichten. In een driedelige blog neemt hij ons mee in de aanloop daarnaartoe. Vandaag deel 2.
De voorbereiding
Het is net na de verjaardag waarop ik hoorde dat we in Amerika 'cowboy gaan spelen'. Ik rijd voor de eerste keer dat skiseizoen met een bus vol slalompalen, ski’s en snowboards naar de Alpen met bestemming Tirol. Op de snelweg denk ik aan de woorden van mijn vriendin Daniëlle: ‘Ik wil ergens naartoe waar ze grote vlaktes hebben, zodat je lekker kunt galopperen. Niet alleen maar stappen over paadjes.’ Dat wordt dus extra rijles halen, denk ik. Da’s lekker in Oostenrijk in de winter. Voor mijn eerste vrije dag een week later vind ik een manege. Boven op een mooi bergplateau in een warme najaarszon en uitkijkend over de Kitzbühler Alpen heb ik mijn eerste rijles op een echt westernpaard en ik denk, dit is het!
Na de winter les ik verder in Nederland. Op tien minuten fietsen van mijn huis vind ik een manege in Bleiswijk, waar ik westernrijles krijg op Chique, een mooie hengst waar ik al snel een band mee opbouw. Ik kom steeds eerder voor de les zodat ik hem heerlijk kan verzorgen en borstelen. Terwijl ik zijn hoeven krab, trekt hij mijn shirt omhoog en plukt aan mijn blote rug. Ik ben niet meer bang, vertrouw hem blindelings en moet lachen om mezelf, normaal een stoere sportman en nu bevriend met een paard.
Reisplan
Websites over ranchvakanties heb ik snel gevonden, maar de meeste lijken op een soort vakantiepark met paarden en de prijzen zijn enorm. Het ruigere cowboywerk kan ook, maar dat ligt allemaal diep in het centrum van de States of boven in Canada en kost echt veel reistijd. Het liefst zitten we niet te ver van een luchthaven waar we direct op kunnen vliegen en waar we een auto kunnen huren, wat mij betreft een dikke pick-up. Dat staat leuk bij mijn nog aan te schaffen cowboyhoed, denk ik zo. Na maanden zoeken maken we uiteindelijk een prima reisplan. We hebben een route van twee weken vanuit San Francisco, via Lake Tahoe en Mammoth Lakes met als eindbestemming de heel authentiek ogende Hunewill Ranch. We boeken een appartement in de Bay Area en nemen een paar dagen extra tijd om langs de kust te dwalen. Ook maken we een paar interessante afspraken om meer te weten te komen over western.
Cowboy-tradities
Met de koffer bijna leeg beginnen we uiteindelijk onze trip met een dagje shoppen bij de Ariat Brand Store in Frisco. We zijn daarna uitgenodigd op het hoofdkantoor om meer te leren over cowboylaarzen en -hoeden, spijkerbroeken en shirts. De verkopers toveren ons al snel om van cityslicker naar cowboy en cowgirl. Dat het wilde westen bol staat van tradities, blijkt elke dag weer. Binnen vijf minuten na het verlaten van het pashokje word ik vriendelijk verzocht het overhemd in mijn broek te doen: ‘Tuck your shirt Pep!’ Mijn jeans zijn drie inchmaten langer, waardoor je op een paard geen hoog water hebt. Stack heet dat. Echt zielsgelukkig ben ik met mijn nieuwe hoed. Die gaat twee weken niet meer af.
Op het Ariat-hoofdkantoor leren we dat ondanks dat cowboys niet echt van verandering houden, zelfs de klassieke jeans aan productontwikkeling onderhevig is. Stoere mannen dragen stiekem stretch en pasvormen veranderen, terwijl de broeken er nog hetzelfde uitzien. Een productmanager legt uit dat stiksels op de schacht van cowboylaarzen niet alleen voor de sier zijn, maar vooral voorkomen dat ze inzakken. Modellen met luchtdemping in de hakken, net als sportschoenen, voorkomen gekneusde hielen bij ranchers die dagelijks vaak van hun paard springen. Wist je dat cowboys hun overhemd en jeans het liefst laten stijven en strijken en niet van kreukels in kleding houden? Ik val van de ene verbazing in de andere. En nog een leuk detail: alle werknemers wereldwijd, van hoofdkantoor tot shops, mogen hun hond meenemen naar de werkvloer. Company policy. Het bedrijf wordt gerund door hoofdzakelijk vrouwen en er heerst een heel leuke sfeer. Overal zien we hondenmanden en -bakjes onder de bureaus, waar foto’s van de bijbehorende viervoeter op staan.
Heb je het eerste deel gemist van deze reeks? Deel 1: 'Het begon met een geintje', kun je hier teruglezen.
Openingsbeeld: Ranch Memories/Dwayne Leonard