Atypische myopathie

Esdoorn
De zaden (in het najaar) van de esdoorn (Acer) en spruiten (jonge plantjes in het voorjaar) worden op dit moment gezien als de belangrijkste veroorzakers van weidemyopathie. Weidemyopathie wordt ook wel atypische myopathie genoemd. Het gif is waarschijnlijk hypoglycine A, die de vetstofwisseling verstoort, waardoor de spieren worden aangetast.


Symptomen en behandeling
De symptomen van Atypische Myopathie (esdoornvergiftiging) zijn trillen, zweten, moeilijk lopen of niet meer kunnen staan, harde spieren en koffiekleurige urine. Paarden met deze aandoeningen moeten niet worden vervoerd, maar eerst ter plaatse door een dierenarts worden behandeld. Esdoorns kunnen dus beter niet rond een paardenwei worden geplant en als ze er al staan, is het verstandig om de plaatsen waar in het najaar de zaden vallen, af te zetten met schriklint of de bladeren en zaden te verwijderen. Paarden met weidemyopathie moeten rust hebben en warm worden gehouden. De dierenarts zal onder meer pijnstillers en infusen geven.

Preventie
Als atypische myopathie wordt geconstateerd is het belangrijk andere paarden uit dezelfde weide direct te verplaatsen en liever nog binnen te halen. Het betreffende weiland kan daarna langere tijd niet meer worden gebruikt. Overleg met een dierenarts of deskundige hoe verder om te gaan met het weiland. Bladeren, scheuten en zaden moeten zo goed mogelijk uit de wei verwijderd worden. Bied de paarden een goede kwaliteit ruwvoer en krachtvoer aan. En natuurlijk is het belangrijk de algemene gezondheid van de paarden goed te bewaken.

Lees meer over atypische myopathie in onderstaande artikelen uit Paard&Sport en In de Strengen (PDF). 

Bron: Universiteitskliniek Utrecht
Overname tekst en beeld niet toegestaan