KNHS

Enthousiasme rondom bij de ruim 500 bezoekers van het KNHS welzijnscongres op vrijdag. De aansprekende en vaak met humor gebrachte lezingen zorgden voor veel inspiratie. Bezoekers kregen opdrachten waarmee ze thuis aan de slag kunnen. Want er gaat al heel veel goed, maar het kan nooit kwaad om jezelf af te vragen wat er nog beter kan.

De lijst sprekers was imposant. Fenna Westerduin, die bij de KNHS de portefeuille Welzijn voor haar rekening neemt, schetste hoe het ervoor staat met de mening van Nederland over de paardensport. Minder erg dan je misschien denkt, maar een groot deel heeft weinig kennis over paarden en beslist wel mee. Het is dus belangrijk om uit te dragen wat paardenwelzijn is en ook kritisch naar onszelf te blijven kijken. Met inzet van wetenschap en technologie kan er in de toekomst nog meer worden verbeterd op welzijnsgebied.

Kathalijne Visser is lid van een onafhankelijke adviescommissie van de FEI en legde uit dat de paardensport niet alleen in Nederland onder vuur ligt. Er zijn wel verschillen per land. Maar haar presentatie ging vooral over de mentale kant van paardenwelzijn, die zich lastig laat meten. Want hoe weten wij nou of paarden samen in de wei dat inderdaad als prettig ervaren?

Over leerprincipes van een paard is al veel gemeld. De Engelse dierenarts en gedragsspecialist Gemma Pearson wist het publiek met tal van humoristische, maar ook praktische voorbeelden aan te geven waar het toch vaak nog mis gaat en hoe dat beter kan. Machteld van Dierendonck haakte daarop in met voorbeelden van ongewenst paardengedrag dat door de juiste aanpak in veel gevallen kan worden opgelost.

Maar hoe weet je nou of een paard iets niet kan of niet wil? Dus of een bepaald gedrag te maken heeft met training of met lichamelijk ongemak? Sue Dyson is een grote naam in de paardenwetenschap. Zij heeft een checklist met 24 aandachtspunten ontwikkeld, variërend van hoofd kantelen tot staart zwiepen. Uit onderzoek is gebleken dat paarden die minimaal 8 gedragingen van de lijst vertoonden bij nadere inspectie ergens pijn bleken te hebben. Ze ontdekte tevens dat er heel veel paarden worden bereden die iets mankeren, wat niet wordt opgemerkt, omdat men het gedrag wegzet als ‘stout’. Er is meer onderzoek nodig, maar volgens Sue Dyson kan de lijst een waardevolle aanvulling zijn om de veiligheid en het welzijn te verbeteren.

Ook de praktijk kwam aan bod met een demonstratie door Tristan Tucker. Hij vindt dat een paard niet onder controle gehouden moet worden, maar dat je hem moet leren hoe hij zichzelf onder controle kan houden. Roos Dyson en Barbara Faber lieten zien op het kunstpaard Joker en op een echt paard, hoeveel invloed de houding van de ruiter op het welzijn heeft.